Antwerpen, toiletten en 'Manneke Pis'

Maandag 16 september is het zo ver. Een belofte wordt ingelost als twee bewoners van Smalstad XL, die goed bevriend zijn samen, met twee begeleiders een dagje naar Antwerpen gaan. Samen een keer naar het buitenland en echt iets zien van de stad, dat was hun wens. Nou, dat is gelukt!

Een fantastische taxichauffeur reed ons net na de spits naar het centraal station, dit vanwege een flinke rolstoel en een scootmobiel. Hier wilden we graag beginnen, want het is heel mooi van binnen. Zowel de begeleiders als bewoners keken hun ogen uit. Langs de Joodse wijk en diamantenwijk richting de stadsfeestzaal. Dit is een overdekt winkelcentrum wat ook schitterend is qua kleur en architectuur. Hier genoten we van een kopje koffie. Door de stad, langs de Antwerpse highlights richting de mooie kathedraal. Ook schitterend om te zien en wat een mooi weer troffen we!

Toen kwam, zonder dat we het wisten, de uitdaging. De bewoner in de grote rolstoel wilde graag plassen, maar de deuren in Antwerpen zijn wat aan de smalle kant. Of het toilet was boven in een restaurantje zonder lift. We zochten zelfs al bijna een hoekje ergens om het dan maar even met een jas ervoor te doen, want 'Manneke Pis' hield het niet meer. Gelukkig kon hij nog wel lachen! Zoeken zoeken, maar na een tijdje hadden we geluk. Een soort Middeleeuwse toiletvoorziening waarbij een man met een Egyptische uitstraling, maar met plat Vlaams accent ons naar binnen lokte. De toiletjes waren te klein, maar achterin had hij nog een ruimte waar we hulp konden bieden bij het plassen in een urinaal. Alles weer netjes omgespoeld, maar wat een opluchting! Het was echt passen en meten en de bewoner heeft skills, want het was heel krap. Eenmaal geplast, was hij heel erg opgelucht. Hoe lastig is het om ergens naar het toilet te kunnen zagen we wel, zeker met een rolstoel.

Daarna gingen we een hapje eten, Vlaamse stoof. Goed verzorgd en met een volle buik wandelden we nog door de stad. We kozen nog wat heerlijke Belgische chocola om mee te nemen voor het thuisfront. Eenmaal weer richting het stadhuis, waren we weer op het plein dichtbij de toiletvoorziening die ons zo uit de brand had geholpen. De Egyptische toiletheld herkende ons zichtbaar en zwaaide zeer enthousiast. De begeleiders moesten erom lachen, deze man nam zijn taak wel heel serieus. Hij bleef maar zwaaien en wenken alsof hij ons allemaal nog een keer wilde laten plassen. De bewoner die daar was geweest reed met zijn rolstoel toch even zijn kant uit, omdat het zo'n aardige man was. De man liep naar binnen en wij gingen er vanuit dat hij alles weer opzij ging zetten voor de rolstoel.

Niets was minder waar.... hij kwam bijna juichend naar buiten gelopen met een schone urinaal in de hand. Die waren we vergeten, hahaha.... we hebben allemaal zo hard moeten lachen. De man vertelde dat hij zelfs nog even op een fiets ons aan het zoeken was in de stad, omdat hij zo met ons begaan was. De urinaal was weer terug bij de rechtmatige eigenaar en we bedankten de man hartelijk. Daarna nog een kort bezoek aan een kasteel aan de Schelde en toen was de taxi er weer zodat we eind van de middag weer thuis waren.
Ben je ooit in Antwerpen, bij het stadhuis op het plein dan graag bij de toilethoek de vriendelijke groeten doen van ons, dit avontuur met de urinaal vergeten wij, en hij ook niet meer!